Espazioen arteko kohesio bila (azken entrega)

 Zer behar du auzoak?
3d-an eta ebaketetan ikusten den moduan espazio desberdinen arteko erlazioak dira orohar, soluzionatu beharrekoak edo hasiera batean nabariena behintzat. Elkarrekin lotu beharreko espazio nagusienak, parkea eta beheko kalea, harresiak mugatutako espazioa eta azkenik beheko kale nagusia dira. Auzoak modu organikoan eta naturalean funtsionatu dezan esparru hauek erlazionatu beharra daude.
Gure akzio eremura ekialdetik ardatz pontete bat dator eta honi amaiera ematea beharrezkoa deritzot. Agian, sortuko den espazio berrirako harrera moduko zerbait.

Baina bolumetrikoki hitzegitean zer eraitsi, zer mantedu eta zer eraiki?
Ez da ezer eraitsiko, desagertuko. Gainezka egiteko dauden espazioak berantolatu egingo dira: tokiz aldatu edota beste era batera planteatu, beti ere, espazioaren kalitatea hobetu nahian.

Nola garatu guneak
Nola bete eta hustutzeko espazioa hartuko da fisikoa balitz bezala. Espazioa beteta dagoelarik egingo dira mugimenduak. Espazioaren moduloa eraikinen aurreikusitako egituraren araberakoak dira: 5x4x2,7. Modulo horiei, itxitura den azala beharrizanen arabera jarriko zaie: Batzuetan estalkiarekin, beste batzuetan fatxadarekin, bestetan zoruarekin...
Moduloa espazioa izanik ez da moduloan mugatzen eta erabateko askatsuna bermatzen da eta espazioak dira protagonistak.

Hutsa eta betearen arteko erlazioa
Erabilera eta materiale aldetik saturatuta dagoen espazioa hustu egingo da. Erabilerak parkean zehar ateratzeko aukera izatea nahi da eta espazioak erabileren arabera mugatu gabe, horrela, erabilera askea izango da momentuan momentukoa.
Materia saturazioa hustutzeko beharrezkoa den eguzkitzapena eta aireztapena hartu dira kontuan. Bolumen beteek eta hutsek elkarrekin erlazionatu behar dira, batak bestea sortu behar du. Beraz, harreman zuzena izango dute barren eta kanpo espazioek.

Proiektua sakontzen
Dauden eraikinetako guneei aberesatasuna eman nai zaie.
Hasieratik gune honetan aislatuta dauden espazio anitz daude: goiko parkea, aldameneko plaza eta bide nagusia. Proiektuak hiru espazio horien arte harremanean eta kalitatezko espazioen bila oinarritzen da.
Gunea aztertu ostean elementu independiente bat eratze egokiena dela uste da. Parkearen kotak eraikin nagusiaren aurrean dauden eraikinak libratzen ditu bisualki. Kota horretaz baliatuz parketik ateratko da lotura pastila eta proiektu osoa zeharkatzen du. Azkenink, kaleko kotara jeisten da aldameneko plazatik.

Kalitatezko espazioak lortzeko natura ta barren espazioen arteko harremana bermatzea ezibestekotzat hartzen da. Horregatik, terraza zabalak eratzen dira barruko aktibitateak kanpoan ere egin ahal izateko.

Espazioen banaketa
Komunikazioak aldameneko eraikinei bizkarra ematen koatzen dira. Horretarako, orainarteko egondakoa mantentzen da. Erabat komunikatuta daude espazioak. HOrreatik, parkeko kotatik igarotzen den pastila ere bertatik pasako da. Gainontzeko espazioak hezkuntzarako, tailerretarako, antzerkietarako, hitzaldiearako, kulturarako, giza eta familia laguntza, dantza, kirola, musika... erabiliko da. Hau dan orainarte egondako funtsioetarako.
Kaleko kotan aparkalekua kokatzen da. Zati bat erabilera publikorakorako ta bestea bertara datozenantzat. Aparkalekuaren aureran dago aretoa.
Hurrengo solairua gelak daude. Gelak egituraren moduluaren arabera mugatuak daude, hartuko luketen espazio minimoa markatuz baina ez dira mugau nahi. Erabileren arabera espazioa den modulua handitu daiteke eta nahi den forma eman egitura errespetatuz. Solairu hau bi aldiz errepikatzen da. Lotura elementuaren kotako oinean ikusten da komunikabide guztiak bertatik igarotzen direla.




Komunikazioetako ebaketa

Galeriatik ebaketa

Grada aurretik ebaketa

Hegalduraren 

Kaleko kotako bista dugu goikoa.  Lotura elementua proiektuaren oinarria izanik nabaria izatea nahi da. Horregatik, proiektu osoa zeharkatzen da eta kalera ematen duen erakinetik ateratzen da.
Elementu nabaria da beste tektonika bat eman nahian guneari eta gainera espazio desberdinen lotura bermatuko du.
Erabiltzen diren materialak: zura, hormigoia eta behira dira. Zura materiale goxoa da egingo dire ekintzetarako eta hormigoiarekin oso ondo funtsinoatzen du.

 8.30m luze den boladizoa eratzen da. Horretarako egitura ez ohikoa beharrezkoa du. 5.30 mtara dauden zurezko zertxak planteatzen dira eskuineko irudian ikusi daitekeen moduan. Zurezko zertxa hau, oirainarte egondako ezutabeetara lotzen dira. Eraikineko erdiko zutabea zabaldu egiten da eta 45X45zmkoa planteatzen da zertxak sortzen duen moentua jasan dezan.

Sarrera monumentala

Proiekturako sarrera aldameneko plazaren kotatik egiten da orainarteko itxitura erabat zabaladuz. Espazio honek ere egitura berezia behar du. Zurezko zutabe inklinatuak planteatzen dira eta hauek hormigoizko habeetan txertatzen dira.

Espazio osoa hartzen duen ebaketa 3D-n

Panela

Oinarrizko proiektoa: Marseilleren desaturazioa

Estrategia

Etxolak Urdabaien

Urdaibaiko nekazal lurretan azaldutuako txabola pilaketa kaotikoari ordena bat eman nahian,
 arkitektura ikasle talde bat batu ginen. 
Ondorengo eredua proposatzen da:

Tokyio Replay Center. (TRC)

Archmedium lehiaketarako proposamena orduan

Aurkeztutako panela.

               

Estrategia zehazten...

Hiriaren hazkundearen analisia mendeetan zehar

Tokiko ebaketak

Tokiko analisia eta estrategia orokorra

Hiri moldagarria:                                                                                                                             

Egoera desberdinei aurre egiteko gai den hiria da hiri moldagarria. Beraz, atenporala da, hau da, garai desberdinetarako funtzionatu behar du.

Hiri umila izango da. Pertsona desberdinak (arraza, ideologia, sexua…) erlazionatzeko gai den bizikidetza lortzen duen espazioa da. Pertsona desberdinen artean hartu-emana emango da, non batak bestearengandik ikasiko duen eta non bata bestearekin biziko den.

Hiri honetan, auzo desberdinen artean ez dira desberdintasun ekonomiko nabarmenak izango, horrela, marjinazioak eta mespretxuak ekidiko dira. Auzoak elkarren artean lagundu eta errespetatuko dira. Horregatik, ez dira klase desberdintasunak izango, eta horregatik, ez da kapitalarekin erlazionatuko. Soluzioetariko bat agian trukea izan daiteke. Pertsona orok izango du zer jana, etxebizitza eta lana. Lan guztiak behar direlako: kalea garbitu, zakarrak batu, azpiegituren diseinua eta eraikuntza, etxeak garbitu, umeak zaindu… Elkarren beharra dugu hiriak funtziona dezan, eta horregatik, guztiok merezi dugu hiri horretan etxebizitza.

Egia da legedia ezinbesteko dugula, baina arazo ere bilakatu daiteke. Askotan alor guztiak erabat zehaztu egiten dira oso modu finkatuan eta hainbat urteko iraupenarekin. Horrek, aldaketak egin nahi izaterakoan zailtasun handiak ekar ditzake. Horren ondorio zuzena hain eguneko dugun auzo hilen eta eraikin hutsen arazoa dugu. Egoera horretan, okupazioa bidezkoa al da?

Arkitektura alorrari dagokionez, ez gara hiri honen itxuran sartuko hiri bakoitzak bere itxura pertsonala izango duelako. Hiria moldagarria izango den heinean, espazioak ez dira espezifikoak izango, egokitzen joango dira. Eraikin edo egiturek malgutasuna behar dute, egoera eta erabilera desberdinetara egokitzeko garai desberdinetan. Elementuak (tabikeak, paretak, altzariak…) jarri eta kentzeko errazak izango dira eta erabat mugikorrak eta erabilera desberdineko espazio desberdinak eratzeko aukera emango dute. Pertsona bakoitzak espazio oro bere izaerara egokituko du. Altzariak funtzio desberdinak izango dituen elementu bakarrak izango dira.

Beraz, hiria ez da forma jakin batean oinarritutako multzoa izango. Forma hori ondorio bat izango da, egoera eta behar sozialek emango diotena. Horregatik, aurreikuspena ezinbestekoa izango da honen eraikuntzan. Baina, gaur egun ez bezala, aurreikuspen hori hirietan emateaz gain, eraikinetan ere ematea proposatzen dugu.

Ideia nagusia argia da: arkitektura ez dugu elementu bukatutzat izan behar, hiria eta bizitza aldakorrak diren bezala, arkitekturak era horrelakoa izan beharko du. Horretarako, proiektatzerakoan aldaketa horiek zein modutan jasan ditzakeen finkatzea interesgarria litzateke. Hala ere, arkitekto askok uste dute beraien lana “artelan bukatu eta ukitugabea” dela, ikuspegi horrek ez dio inolako onurarik egiten hiri moldagarriaren kontzeptu horri. Esate baterako, Calatravak Bilboko Zubi Zuria moldatzeko jarritako traba guztiak…

Orain artean proposatu diren hiri moldagarriek ez dute praktikoki arrakastarik izan eta beraz beste ereduren bat bilatu beharko da.

Hiriaren eraikuntzarako botere osoa politikariek dute. Horregatik, batzuek hiria “erabili” egiten dute botoak irabazteko, herriak entzun nahi duena esanez eta ikusgarriak diren eraikinak iragarriz. Beraz, herriaren parte hartzea lau urtetan behin izan ordez, askoz ere modu ohikoagoan parte hartzeko aukera izatea interesgarria litzateke.

Gure ustez, gaur egungo hirietan ahal den esku-hartze txikienarekin ahal den eragin handiena lortzea izan beharko luke helburua. Dagoena errespetatuz eta apur bat eraldatuz, eskala desberdinetan eragina izatea lor daitekeela uste dugu. Espazioa garatzerako orduan beharrezkoa da zer den muga eta zer den aukera aztertzea. Hasiera batean muga dirudiena aukera bat izan daiteke. Gerta liteke eskala handiago batean mugatzat hartutakoa eskala txikiago batean aukera izatea.

Hala ere, kasu batzuetan kostu handiagoa izan dezake dagoena mantentzeak berria egiteak baino, eta hori baloratu beharra dago. Batzuetan, zentzugabea izan daiteke zaharra mantentzeagatik izugarrizko kostuetan sartzea bai alderdi ekonomikoari dagokionez, kostu energetikoari dagokionez…

Gure estrategia azken bide honetatik bideratu dugu esku-hartze txikiekin espazio publikoaren eraldaketa handi bat bilatu nahi da.

Alojmiento para La Chica Nómada (Toyo Ito)

Nuevo Prototipo De Habitar

El Alojamiento para la chica nómada es una obra en la cual Toyo Ito pretende crear un nuevo prototipo de habitar en la grán ciudad de Tokio. Para ello pone como ejemplo de residente a una chica jóven y advierte las necesidades reales que tiene del alojamiento dentro de una grán ciudad. Aunque más adelante este pensamiento lo generalizará para cualquier grán metrópolis y cualquier ciudadano dentro de ella.

Muestra como la ciudad se adentra en la casa robándola lugares y funciones. Los servicios que dan estas grandes urbes son más que suficientes como para abastecer a una persona con independencia de su casa, salvo para el descanso y el refugio. En esto se basa su diseño e interior.

Hoy en día, se prefiere comer en un restaurante de comida rápida o comprar la comida preparada. E incluso, las comidas familiares se producen en estos lugares, como si fuera una obligación moral de la sociedad mostrarse a los demás como nuevos ciudadanos atrapados en una realidad de la que cada uno se siente como un invitado por su condición colectiva. Así empezarán a desaparecer lugares que antes pertenecían a una casa como puede ser una cocina o un comedor.

Esta chica nómada, tan ligada a la ciudad, hará uso de los servicios públicos eliminando así la zona de aseo de la casa. Utilizará lugares de fin lúdico en los que pasará el tiempo, sin necesidad de que exista en su casa una sala de estar. Todo eso tiene como consecuencia que su refugio se reserve para lo más básico e íntimo que puede tener una ciudadana de Tokio. La radicalización de este pensamiento puede llevar a que este refugio sólo contenga una cama y una basura.

Este proyecto es una de las primeras manifestaciones de compromiso explícito de Toyo Ito con el concepto de arquitectura como vestimenta que envuelve el cuerpo humano.
La mujer nómada destinará el Pao como escenario para preparar su confrontación activa con la vida siempre cambiante de la metrópolis.

Por lo tanto, además de la cama, habría una serie de piezas de moviliario estructurales, cada una de las cuales diseñada con un propósito  específico: vestirse, comer, meditar. La "casa" Pao era en cierto modo una especie de máquina de guerra que preparaba a su usaria para el combate con la vida urbana de Tokio.

Entorno y Localización

Este espacio estará en la metrópolis, en este caso Tokio,  por la necesidad de servicios que tiene su residente y por las codiciones constructivas de la tienda - cabaña, un lugar ideal será un lugar público dentro de la ciudad y que esté resguardado. Podrá ser un centro comercial, un aeropuerto, etec. Tendrá que ser un lugar a resguardo puesto que tiene que producirse unas condiciones de temperatura y humedad excelentes ya que es una tienda - cabaña, y no puede ofrecer protección frente a estos aspectos.

Deberá ser también un lugar luminoso y que preste los servicios necesarios para vivir. Es necesario un servicio, un restaurante de comida rapida y zonas de ocio, lugares que puede ofrecer perfectamente un centro comercial. Ejemplo: La Luz del Tajo.

Planos y fotos